Kağıt Parçası Şiiri - Nuray Ko

Boş ve sıradan oluşumdan şikayet eden bir kağıt parçasıydım.
Önce karalandım sonra buruşturuldum artık avuç içindeydim.
Yorulunca bıraktı beni tutmayı. Gözünde bir çöp parçasıydım.
Yere düştüğümde ne kendimdim ne de kendimdeydim.

Kimin kapısına savursa beni rüzgar tekmelendim.
Kime kısılsa gözlerim çok geçmeden yağmur yedim.
Olduğum gibi kabul edilmedim, işe yarar yanımdan kesildim.
Olsun. Kabul etmediğim beni sevmem gerektiğini öğrendim.