Kağıt kesiği Şiiri - Gökhan Gürsu

Kağıt kesiği

Acımasız bir dünya bu dünya
Tehlike nerden gelir belli değil
Sevmek ve sevilmek marifet olmuşsa
Efsane aşklar masal diye okunur
Kahrolası egolara harcamışız duygularımızı
Kalkıp dirilmesin diye tekrar tekrar kurşunlamışız
Yakmışız gül bahçelerini
Yerlerine griden ruhsuz canavarlar dikmişiz
Eller tutuşmaz olmuş
Birer para sayma makinesi artık onlar
Kavuşmuyor dudaklar yakıcı tutkularla
Menfaatçi yılışık öpücükler
Yiyiyoruz,içiyoruz,uyuyoruz,sevişiyoruz
Tıpkı diğer canlılar gibi
Duygusuz insan denizinde
Ayak basacak duygulu bir adaya hasretiz aslında
Bazen tanrının mucizelerinin tükenmediğini görüyoruz
Rastlamak sana bir büyük mucizeydi bana
Çocuksu çoşkular yaşadım kır saçlarımla
Beklediğim adaydın sen bana
Yaşamadan geçen yılları yaşattın kollarında
Yandım kor dudaklarda sonsuz ihtirasla
Ellerimde ellerin varken doydu ruhum aşka
Gözlerinle konuştun benle dudaklara yok hacet
Kalbimi sakladığım yerden çıkardım yıllar sonra
Koydum avucuna
Unuttuğum bir şey varmış
Sende o insan denizindeki bir damlaydın
Neydi komik olan biliyormusun
Yıkılmadım dünyanın her türlü oyununa
Sen teslim aldın küçücük bir kağıda yazdığın notla
“Her şey için teşekkür ederim ama olmuyor elveda”
Kalbimde hissetmeden açılan yaradaki ince bir sızı var
Sebebi notu yazdığın kağıdın kesiği