Kâğıt– Kalem Şiiri - Şair Şahin Karaman

Seni gördüm dün gece
Derin bir uykunun
Fulü kuytularında
Ve yürüyordun
Yorgun bir Ceylan gibi
Issız bir vadinin koynunda…

Ağlamaklı bir halin,
Sırtında yıpranmış bir çanta
Ve “Gitme” dercesine
Terli tenine asılmış
Yorgun giysilerin…

Ve oturdun
Bir uçurumun kıyısına
Karmaşık duygular içinde.
Elinde birer kâğıt – kalem
Yazmıyor,
Yazamıyor bir türlü
Ahraz bir gönlün duygularını...

Gözler hüzünlü,
Kalem kaşlar biçare
Gerilip boşalan birer yay
Ve kaşlarının vurduğu
Şeffaf bir Dolunay…

Oynaştı,
Oynaştı kömür karası kaşlar
Ay’ın her bir katresinde
Ve dolaştı
Kara birer kalem misali...

Kim bilir nereleri gezdin
Ve kim bilir neleri çizdin
Koparıp yüreğinden
Saldın Ay’ın berrak yüzüne...

Ve savrulup geldi
Vatansız bulutlar,
Biçare damla damla karıştı
O billur gözyaşlarına.

Bir şimşek çaktı aniden
Göle dönmüşken asuman.
İrkilip kalktın yerinden
Ve kanatlanıp uçtun
Yaralı bir Şahin gibi
O vadinin derin boşluğundan…