Kağıt Güzler Geçidinde

beni çağıran o ses
ışığın ortasında
seslerin içinde...
ürperirim
ben bende değilim
gecesiz ülkemde dünyanın hüznü peşimde
sırf bu yüzden
fırçamda
güneşin üstünde şaha kalkmış atlar var
kağıt güzler geçidinde
kaderimin mührü şiirler gibi koşarlar.
gözleri göz hizamda
dün, şimdi ve daima..

beni çağıran o ses
hakikatin ortasında
müziğin içinde...
irkilirim
ben bende değilim
düşümün dallarında
öldüğünden haberi yok gözlerinin
işte bu yüzden
gün ışığından gül toplayan ayna
fırçamda
şekilsiz, sessiz heykellerimi gösteriyor
ağıt günler geçidinden
kalelerimin mührü şiirler geçiyor.
gözleri göz hizamda
dün, şimdi ve daima.

beni çağıran o ses
güzelliğin ortasında
yaşamın içinde...
şaşırırım
ben bende değilim
yeşilin derinliklerinde
taş sudan nem alıyor, ağaç kayaya tutunuyor
bu nedenle
fırçamda
mavi bulutlar suyu,
geyik yavrusunun gözlerinden içiyor
kayıp yüzler geçidinden
sevgimin mührü şiirler geçiyor
gözleri göz hizamda
dün, şimdi ve daima.