Sen uzaklardasın ben senden bihaber
Kim bilir seni oralarda, kimler sever
Ağaçlar,doğan gün hep seni hatırlatır
Ama hiç birinden soramıyorum seni
Geçen gün kahvenin köşesinde duydum sesini;
Gelmiştin, herhalde koştum köşeye
Sesin oradaydı sen yoktun
Elinde pembe kağıt, gözünde mavi bir ışıltıyla
Çıtı pıtı liseli bir kızdı
Sen sandığım sesin sahibi
Yüregi pembe kağıt da çırpınıyordu
Birseyler anlatıyordu heycanla arkadaşına
Ayaklarıma dolandı rüzğar
Kendimi zor attım sahile
Rüzgar öfkeme ritim tutturmuş
Kayalara usulca çarparak geri dönen dalgalar
Giderek hızlandılar,sanki kavga ediyorduk
Her şey sen bu sahilde
Şu vapur ilk gördügüm yer seni
Şu pastane,şu banklar
Bu şehi,r sana aşkımı haykırdığım şehir değilmi?
Dalgalar bile bana kızgın kızgın soruyorlar
Nerede o,neden gitti,
Diyemem ki masumum
anlatamam ki;
senin beni terk ettiğini
ansızın,habersiz çekip gittiğini
Bir kagıt gemiye yazmalı bunları,
sana göndermeli
ama kıyamadım
Kayıt Tarihi : 20.5.2006 17:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!