Kağıt Gemiler Şiiri - Nilgün Acar

Artık aynı denize bakacağız diyorsun
aynı acılara gölgelere baktığımız gibi
gülüşlerimizle gizliyoruz içimizdeki lav akıntısını
görünmez kelepçelerinin onulmaz yarasını
kulaklarımızda sızılı bir keman sesi geceler
özverilerle çılgınlaşır uykusuzluğumuz
gizli köşelerde en olmadık yerlerde vuruluruz
bütün sarmaşıklar boynumuza dolanır boğuluruz
ellerimiz iki yanda dağlarca kördüğümlerle yorgunuz
sana kağıt gemiler göndereceğim diyorsun Marmaradan
ambarlarında unutamadığım o masmavi gözlerin olsun
birazcık umut ve söylediğin şarkılar çocuksu sözler
yüreğimin koylarında saklarım vermem hiçbir rüzgara
balık tuttuğun gecelerde bak yıldızlara
deli çaresiz özlemim ışık ışık sarı saçlarında
Marmaranın nemi değil gözyaşlarımdır bedenini saran
aşk bana kolay gelmez geldi mi de bi türlü gitmez
çılgınım benim sen sevdiğim ve özlediğimsin derdin
sen de benim beklemediğim birdenbire bulduğumdun
yarım kalan bir şiir gibisin içimde ince ince kanayan
huzursuz dalgalarla vurgunlarla beynimi tırmalayan
en güzel kağıt gemileri yap bırak denize şişeye koymadan
gece gündüz bekleyeceğim hazır tutacağım limanlarımı
belki bir gün birinin içinden sen çıkarsın karşıma
kucaklayıverirsin kocaman kollarınla tertemiz kalbinle
sırılsıklam yaşarız kaçak yasak çalıntı ne varsa
hep başkaları için kendimizi unuttuk yırtıp attık geleceğimizi
tanrının avuçlarında buruşturulmuş kağıt gemiler gibi
değil mi zaten hiçbir şans tanınmamış hayatlarımız
evet aynı denize bakacağız şimdi köpük köpük
ben senin gözlerinde kaybolacağım mavi mavi
balıklar duyumsayacak kimseye söyleyemedikllerimi
oltanın ucunda yalvaran çırpınışlarla bakacaklar sana
hiçolmazsa birini bırak geri denize o derin yaşama
belki kağıt gemilerle birlikte getirir sımsıcak sevgini bana

Nilgün ACAR 19.05.2007