Küçükken bir kağıt gemi yapmıştım minicik parmaklarımla,
Büyük amcaların yürüdüğü uzun bir sahilde salmıştım denize.
Bilmeden dünyadaki kirli havayı, tertemiz nefesimle yelken almıştı uzaklara,
Kim bilir sağ kalmış mıdır acımasız fırtınalarda,
Tertemiz bir yüreğin yükü ağır gelmiş midir boğuşurken dalgalarla,
Acaba beklesem, yolunu gözlesem...
Yanaşır mı tekrar gönlümün limanına...
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Çoktan parçalandı hayatın içinde...Sevgiler
Güzel bir şiir... Okuyunca kendi şiirimi hatırladım...
bu şiirin sonuna iyi gideceği düşüncesiyle ve izninizle yayınlamak istiyorum...
'Hüsran...
Okul bahçesinde çam kabuğundan gemiler yapan çocuk,
hayallerini kattığı kabuğu bırakınca leğendeki suya
anlar yüzmesi için gemisinin
yetmediğini o masum hayallerin'
Sevgilerimle Sayın İsaoğlu, kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta