Sen
Mor küskünü menekşem.
Aksak , alaca kısrağım.
Bu kurşuni gök altında,
nice çığlıklar yoldum sana.
Sağır duvarlara haykırıp
ben ki duyulurum sandım .
çatladı damarlarım
ve morardı kanım kursağımın dudaklarında.
Kuş palazı gelip çöktü ciğerime
Gözlerim azgın ayazlara dönük
Sesimin her tınısıysa sana.
Sen !
Çocuk küfürlerimin
Yorgun prangası
Acılarımın en kör zindanı.
Kağıttan bir gemi yolluyorum sana
Son nefesimle.
İçinde …
Bir yürek bir korku
Ve mor menekşenin
yüzüne kan oturmuş kokusu.
Mehmet Yücel.
Mehmet Yücel 2Kayıt Tarihi : 9.6.2022 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Malumunuz her şey zıddıyla bilinir...
Soğuk nasıl sıcağın çok mertebelerini
ihsas ettiriyor ise, bu alemdeki nispi ve
itibari yokluklar da varlık nimetinin
mertebelerini ihsas ettirir; ille de hakiki
bir manada yokluğun olması gerekmez,
zaten hakiki manada yokluk diye de
bir şey yoktur.
DAMARLAR ÇATLAMADIKÇA
AŞKIN LEZZETİ, LEZZET VEREMEZ..
TEBRİKLER SAYIN YÜCEL.
Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim.
TÜM YORUMLAR (2)