Kağıt Gemi Şiiri - Süheyla Altınkaya Turan

KAĞIT GEMİ
Bir şehrin topuklarında zamansız aşınıyorsun,
Soluğun gün batımı
Soluğun gün aşırı,
Topluyorsun yersiz öten kuşları
Günah kadar taze.

Yeni sarılmış tütün kokusuyla,
Suskun gölgende kumrulara
Bağışlıyorsun ömrünü.

Cemrelerin huzuru ağlatan bakışlarıyla,
Geçiyorsun Nil' den kalan cezbeyle.
Bir kaç solgun lale gibi,
Çetrefilli kısa hikayeyi taşıyorsun dehlizlerinde.

Başucunda kelebek kanatları
Kırmızı diyorsun ısrarla,
Sesin yetişecek gibi nisanın sonuna,
Yağmur kokusu burnunda
Toprak kokuyorsun sırılsıklam,
Balkon demirlerinden koca şehir,
Şimdi kapayacak gözlerini.

Karıncalar sırt üstü,
Taylar ayak üstü ölüyorken
Hafakanla tarıyorsun uykunun kaküllerini.
Ağıtlar kadar kıvranan saatlerin yılgınlığıyla
Bir kedinin gözleriyle, yürüyüp gidiyorsun.

Kaşıntılı sırtından geçiyorsun dünyanın,
Susarak
En çok da kusarak.
Süheyla Altinkaya Turan