Birisi daha dilenci zannetti beni
Öylece oturur bankta bulunca
Gözyaşımı sildiğim mendil yerde durunca
Boynu bükük, çaresiz
Hasretten iki büklüm ve kimsesiz
Yüzüme bakmadan bozukluk atarlar önüme
Benim metale ihtiyacım yok ki
Kağıt ise olabilir mesela
Ama üstünde kelle ve rakam olmamalı
Boş beyaz kağıtlar bağışlasınlar
Acılarımı dökerim üzerine
Sararsın sayfalar hüzünden
Kayıt Tarihi : 13.4.2018 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!