Kağıt Şiiri - Zümrüdü Anka

Bomboş bir kağıdım
Üstü karalanmamış , darbe almamış
Yırtılmamış
Amaçsız öylece bekliyorum
Belki yeni bir sayfa lazım olur da
Yeni umutlar
Yeni başlangıçlar yazarım
Belki okul çağlarımdaki gibi
Kalpler yapar sevdiğimin ismini yazarım.
İsterdim eskisi gibi yeniden yazmaya başlayabileyim.
Ama kalem ayrı yerde, kağıt ayrı.
Pek silgi kullanmazdım
Olduğu gibi bırakırdım duygularımı
Kalemin ucundan kağıda
Duygu benim ,
Kalem benim ,
Kağıt benim.

Nesini karalayacak yada nesini düzelteceğim.
Olduğu gibi kalsın isterim.
Silgiyle silinmez, çizgiyle karalanmaz
Sansüre ugratmazdim duygularımı,
Bir tek yazarken yüreğimden geçenleri.

Defterler aldım dizdim.
Kalemler aldım kaybettim.
Silgiler aldım attım.
Bir araya getiremedim bir türlü

Karmaşanın içinde
Bir girdabın dibinde
Duyguların deminde kalakaldım.
Suya bile bırakamadım sözcüklerimi.
İçimde öyle biriktiler ki
Birbirine dolandılar
Çözemiyorum ,
Konuşamıyorum
Yazamıyorum
Dökemiyorum.
Zamanıdır artık
Bir ip bulmalı ,
Tek tek sözcükleri asmalıyım.
Birbirine karışan her ne varsa.
Asmalıyım artık herşeyi yerli yerine.

Taşları toplayıp kederlemeliyim.
Şekline şemaline rengine boyutuna göre.
Atmalıyım sonra denize bir bir sayarak.
Sevgimi
Kinimi
Nefretimi
Kırgınlıkları mı
Özlemimi.

Özlemimi kağıttan bir gemiye yükleyıp göndermeliyim.
Sevgimi bir cam şişesine
Kırgınlıkları mı bir dala
Nefretimi bir menekşenin kokusuna
Kinimi bir ateşe atıp külünü rüzgara bırakmalıyım.
Özlemimi hasretimi bir kelebeğe söyleyip
Hergün anneme göndermeliyim.

Ben,ben artık yaşamımı bir kuşun kanadına bırakıp göğe uçabilmeliyim.