Kaftan Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Geyik düşte görür öküz
Kendisi türk öküz löküz
Bakar öküz hanesinde
Enki kibel lafı sakız

Derler göğün halkı enki
Görmüşler de derler sanki
Dedim öküz gök halkı kim
Dedi nuhun gemideki

Hem der ben sen at kurt kene
Katır tavuk domuz deve
Tam ben derken kibele kim
Öküz dedi hadi eve

Vardık eve baktım huma
Halis hanem deyi muma
Huma kuşun hafta boyu
Hep zikiri cuma cuma

Ben öküze türkü dedim
Dedi hatti firik cedim
Sordum türküm nasıl buldun
Dedi seni tebrik edim

Derken öküz elma ile
Çıkıp geldi güle güle
Dedi bana bilmece sor
Elma verem kile kile

Tanrı demiş el ayağım
Hem de dilim ve dudağım
Sözlerini diyen geyik
Der ben ağaç kaç budağım

Öküz demiş ağacın bay
Cevap verem sana hay hay
Dal budağın saydım tam bin
Bin budağı tutan huday

Evet söyler geyik vega
Beg ve aga evi mega
Mega evde yaşayanlar
Geyik demiş öküz boga

Ol mega ev buhara boht
Evi kuran hızır lahut
Sözlerini diyen geyik
Hem der ol ev meryem buhut

Bas bas ünler öküz ahi
Kamer söyler hira mahi
Ol mah gemi gök ummanda
Anlatıyor tarih nuhi

Ab söylemiş maha maral
Mah evinde sakal kural
Mahın halkı ankarada
Orak elde gezer celal

Geyik çalar org ve tefi
Kavalı da öküz safi
Derler horon tutaraktan
Dolanalım kaftan kafı