1972--Osmaniye -Finike
ben kafkas dağlarında yaşarım
on metre eni, dört mevsim deremin kenarında
selvi,söğüt,akasya,kiraz ağacım
nazlanır vadi melteminde
kestanerengi kunduzum var
söğüt kökleri yuvası
terketmez beni ekmek bulsada,olmasada
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta