Soyu Avar Türkünden olan Şeyh Şamil geldi,
Cemaleddin Kumuki hocadan dersler aldı.
İmam Hamzat'ın elinden varıp bade içti,
Hamzat ömlünce onun yerine imam geçti.
Gunip kuşatmasında kahramanlık gösterdi,
Allah Katında gazilik makamına erdi.
Şamil'in manevi dünyası ruhunu sardı,
Onun ruh ikliminde Alperen olmak vardı.
Ruslar Gimri ile Hunzah'ı işgal ettiler,
Orada bulunan Türklere zulüm ettiler.
Şeyh Şamil Rus'a baş kaldırıp dağlara çıktı,
Birlik ateşini Türklüğün gönlüne yaktı.
Ruslarla mücadele Kafkasya'ya uzandı,
Ahulgoh ve Surbay'da büyük zafer kazandı.
Ahulgoh Ruslarca kuşatılınca oradan,
Ayrılarak Çeçenistana gitti karadan.
Burada uzun yıllar kızıl Ruslara karşı,
Savaşlar yapıp tekbirlerle inletti arşı.
Dağıstanın hürriyeti için çalışan o,
Taşları yastık yapıp yatmaya alışan o.
Türk-İslam ordusunun başbuğu Şeyh Şamil'dir,
Onun hayatı bir destan,sıfatı Kamildir.
Çarlara baş eğmedi dağlarda yalnız kurtlar,
Bütün Türk beyleri onun zaferini kutlar.
Şeyh Şamil Kafkasların hürriyet kartalıdır,
Sanki o Hayber kalesinde olan Ali'dir.
Ölümüne yemin ettiler hürriyet için,
O yiğit insanların anısına el açın.
Savaşırken bir muhasarada esir oldu,
Türklüğün yüzü onun esaretiyle soldu.
Arkadaşları cihad ile şehit oldular,
Vatana ölmeyi en büyük şeref saydılar.
Esaretten sonra Şamil fazla yaşamadı,
Dünyadayken emeline tam ulaşamadı.
Şeyh Şamil'in bu dünyada adı destanlaştı,
Onun destanı artık koca cihanı aştı.
Dede Korkut geldi Şeyh Şamil'e dua yaptı,
Türk Milleti onun destanından hisse kaptı.
Kayıt Tarihi : 13.10.2010 16:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!