Karanlık koridorlar, sonsuz bir bekleyiş,
Suçluluk hissiyle yoğrulmuş her deyiş.
Kapılar kapanır, açılmaz umutlara,
Bürokrasinin demir yumruğu ruhlara.
Uykudan uyanış, bir böceğin bedeni,
Yabancılık hissi sarar her bir teni.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta