Zevahiri makul olsa da suretimin,
En şirret yangında ruhum, can vermekte.
Yâre yanıp da “yâr” diyememenin,
Nidası figanı, arşa değmekte!
Eyy nazan sevdam, ey Cennet gözlüm...
Paçavra hasretin, cana yetmekte!
Kayıt Tarihi : 19.8.2022 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hikayesini bir tek sen biliyorsun. “Gömleğime bulaşan lekeyi sildiğin geldi aklıma” İnsan yanındakiyle oturur aklındakine içermiş... Tıpkı yanındakiyle yaşlanıp, aklındakiyle öleceği gibi... 19.08.’22
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!