Zifir bir gece; aydan, ışıktan ve senden yoksun...
En ölümcül tuzağındayım saatin, sen yoksun.
Yürüdükçe uzaklaşır hayalin, uzar yollar...
Ne menem bir acı yokluğun, ölümü kollar.
Elimde bir resmin, dilimde adın ve gözüm şafakta...
Perişan halde can veriyorum, bu çıkmaz sokakta!
18.08.’22
Kayıt Tarihi : 18.8.2022 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sen sanma ki biter içimdeki sevdan, Sanma ki güler yüzüm... O beş çizgi görünür senden başkasına, sanma! Sen sanma ki kavuşur bu karanlık aydınlığa, yokluğunda! Nefes alıp veriyorum yalnızca, yaşıyorum sanma!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!