Kafiyesiz Şiiri - Çağdaş Çelik

Tophanede nargileciler yanmış dün,
Derme çatma masalarından birinin üstünde kaldı kimliğim,
Yanmış gitmiş, dünüm, önceki günüm, daha önceki günüm,
Adım yok artık, sen nasıl çağırırsan öyleyim,
Rüzgara rüşvet verdim saçlarının kokusunu getirmesi için,
İçime çektim seni, çektikçe yandım için için..
Uzağız deyip de susturma beni yarim,
Aynı gökyüzünün altındayız, aynı işte gördüğümüz ay, yarım..
Aynı güneş ısıtıyor bizi, aynı bulutlar ıslatıyor, özledin mi,
Gözlerim gözlerine değsin istiyorsan, sözleşelim yeter,
Aynı saatte aynı yıldıza bakıveririz olur biter,
Gözlerinin ışığı yansır..
Eğer geliyorsa bize binlerce yıl öncesinin ışığı,
Gözlerimizin değdiği yıldız, binlerce yıl sonrasına taşısın aşkımızı..
Unutma sakın, dediğim gün dediğim saatte, çoban yıldızına bakıyoruz.
Sonra Panla anlaşıp flütünü alıyoruz ve çoban yıldızını uyutup,
Çalıyoruz geri kalanlarını.. Evimizin duvarına asacağız yıldızları,
Kelimeler senin güzelliğini anlatmak için icat edilmiş şüphe yok,
Dilim tutuldu, nefesim sıklaştı.. Ellerim titriyor..
Birazdan aşk marşları çalacak radyoda ve küskün bir şair ele geçirecek Devlet televizyonunu,
ilan edecek ihtilali, gözlerin gözlerime değdi diye..
Avuçlarının içini önce öpüp sonra yüzüme sürmek gibi
Belki de dudaklarını öpüp sonra utanmak gibi..
Nefesimiz karışmalı bence birbirine, kollarımda uyumalısın sonunda..
Sana ne kadar çok seni seviyorum dersem,
o kadar çok olsun birlikte geçireceğimiz yıllar..