Vazgeçmeden çarpan kalpten,heyecanla alıp verilen nefesten,karşılık bulmadan şeytandan kurulan her masaldan, pes etmeden son bir hevesten, kaçmadan ben bu şehirden,- bu sessizlikten size ithaf eden son satırlarım olacak bunlar...
Akan her gözyaşı, her ihanet, her karşılık, her nefes ne kadar zorluyorsa hayatım ecel gelmeden bitmiyorsa tüm bu işkence en kolayı olacak belki.Ama herşey değişirken , herşeyin bir önceki hali bitmeyecek gibi gelir insana.Fırtına sonrası kaçış telaşına bürünen gözlerim artık güneşin doğuşundan dökülen her yaprak tanesinden yağan yağmurun bereketinden ve bir sonraki nefesten şüphelenir oldu.Yalnızlık oyunu kalabalıklarda
KAFİ OLMADI...
Kayıt Tarihi : 29.3.2008 09:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)