Kafi bu güzelliğin Şiiri - Zeynep Beşen

bu karmaşa da
bu ucu çıldırmış düzende
kendimi ne yapıyorum dediğim o anda
başımı bir kaldırayım dedim de
sonrası yok işte hatırlamıyorum şu an
zaten neyi doğru ve dürüst hatırlıyorum ki artık
cumayı cumartesi sanıyorum
salıyı pazartesi diye yaşıyorum
çarşamba ve perşembeyi düşünmek dahi istemiyorum
neyse işte karşıma bir baktım
sen varsın!
o an içimden seslendim
sen de dahil yaratılmış ve dahi yaratılmamışlar da içinde
kimsenin duyamadığı o gizli
o sır yerde
ALLAH'ım!
tamam dedim tamam;
bu sürgün yerine sen çağırana kadar razıyım!
kafi bu güzelliğin
kabul ettim sevdim
ALLAH'ım gönlüme
son üç yüz yıl kadar kafi bu güzelliğin
teşekkür ederim
bu güzelliğin için.
sonra kaşının yukarısında bulunan ize
yeni yeni anlamlar yükledim
seni sevdim.
bunca kaçısın nereye söylesene ey sevdiğim
kaçamadığın yer benim!
bu yüzden dur!
yüzümün her izini sana gizledim
kabul etmenin mealini okudum anladım
iman ettim sevdim
senin aksine ben önce görmediğime iman ettim
çünkü cennetin akis'i yüzüne işlenmiş gördüm
bu sende ki güzellik
ve bunca güzellik kendi kendine oluşamayacak kadar
olağan üstüydü
varlığın onun varlığına şahitlikti
bende şahit oldum izledim kabul ettim.
sana her baktığım da
şahit oldum
kabul ettim
sana bakınca ona(cc) hamd etmemek şükürsüzlük olurdu
bil istedim..
hamd ettim.
sevdim.