O kadar karmaşık ki duygularım,
Bazen sonsuza kadar ömür istiyorum
Bazen de ölesim geliyor bırakıp bütün hayallerimi
Ruhum bir kafeste gibi
Konuşmaya utanıyorum
Kurtulmak için, gizlice kalbime tünel kazıyorum
Her kürek vuruşumda bir parça kopuyor bedenimden,
Ve dayanılmaz acılar duyuyorum
Titriyor her seferinde bedenim, ellerim
Her sorana da heyecandandır diyorum
Bilmiyorlar
Kafesten kaçıyorum..
(İstanbul - 10.07.2006)
Murat AtalarKayıt Tarihi : 13.8.2007 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsan hiçbir şeyi çözemez hale gelir ya, hayatta herşey onun üzerine geliyormuş gibi, Kaçmak ister, ölmek, Ya da, Bu düşüncelerden kurtulmak, Ruhunun tutsak olduğu düşüncelerden sıyrılarak Mutluluğa ulaşmak..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!