Kafesteki Kanarya Şiiri - Nezaket Toraman

Kafesteki kanaryam
Bilmem ki ne yazmalı şiirler eskidi
Duvara yaslanmış sırtım ağrıyor
Hiçbir duvar ses vermezken neden üstüme üstüme geliyorlar
Düşünceler beynimde hayaler uzaklarda
Çayım bardakta kalmış yenilemek için çok mu geç
Her hücremden sanki sesler geliyor
Her nefes alışımda birşeyler beni ürkütüyor
Yalnızlık daim benimle olduğunu bilerek ,
Neden halen kaygılıyım . neden alışamadım ..
Haberleri okumaktan dinlemekte bitap düştüm .
Birde tv yi açmayınca elektirik az geldi biliyormusunuz
Çıktım şöyle sokağa
Belkide bir heves belkide bir ses
Ne gezer hayat durmuş sanki bana ..
Evlatlar uzak kardeşler uzak
Sanki cami kapısından alınmış bir çocuk gibi yalnızım ..
Gönül boş. hüzünler sardı yine bu gece ..
Balkona perde diktim güneşi engellesin diye
Oysaki zaten güneş bana vurmuyor neden öyle yaptım ki..
Karanlık akşamlar yoldaş oluyor
Anlatacak kimse olmayın ca
Of her günde can sıkıntısından kuru yemiş yenirmi ?
Her günde arkadaşım deyip aynı insan rahatsız edilirmi
Haksızlık yapıyorum beni dinliyor diye
Elektitik parası çok gelmesin diye ışığımıda kısıtladım
Açık aydınlık severdim oysaki ben .
Oda olmadı bakın herşey aleyhime çalışıyor
Zaman beni unutmaya başladı ..
Kafesteki kanaryama su verdim ötmedi