Kafeste Küçük Kuşlar

Dört duvar, demir kafes, küçük bir çocuk,
Dalından koparılmış, çok körpe tomurcuk.

Gördükçe resmini, ruhum zakkum yudumlar.
Tarihe kara leke, bu bebek mahkumlar.

Sen ki gülmeyi unutan, bembeyaz inci,
Yüreğinden çalındı, hayatın sevinci.

Düşün babadan, kardaştan, yuvadan ayrı,
Tek tesellisi var; annenin yanık bağrı.

Allahım, minik bir gönle nasıl bir yüktür.
Bilmem ki bu acıdan, daha ne büyüktür.

İlahi! Hikmetinden sual olunmaz amma,
Nasıl yarılmaz yer, nasıl yırtılmaz sema?

Zulmun mehli varmadı mı hâla hudûda.
Haddin bildir artık, bu Ashab-ı Uhdûd’a.

Ateşle sulanan narin, nazenin çiçek!
Yoluna kurulan, bu pusu da geçecek.

Bugün kanadı kırık, mahpus bir serçesin,
Yarın bir kartal, zulme çelikten pençesin.

Yunus, Yusuf da çocuktu, bir kör kuyuda,
Kader ilmiğin örer, hak kalmaz kuytuda.

25 Şubat 2021

1.Ashab-ı Uhdud:Kur’an-ı Kerimde geçen ve mümüinleri ateş dolu hendeklere atan bir kavim