Sen hep kuşlardandın
Canının penceresi de mi açıktı.
Bebekliğinde, çocukluğunda
Tenini mutlulukla yıkadığım
Yirmi iki yaşında kalışınla
Babanın elleri altında nefessiz yıkanman
Üstüne gözyaşları boşala boşala
Çaresizlik bu, umutsuzluk bu.
Toprağa konuldum
Karanlığa doğdum
Soluğumda ışık aradım durdum
Senden sonra gözyaşımla yundum.
Dünyanın duvarlarına kanat vuruyorum
Dönüp dolaşıp
Kahrımdan ölüp duruyorum.
Canının penceresine
Tuğla olaydım, duvar olaydım
Kafeslere konuldum.
Kayıt Tarihi : 16.10.2023 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!