Kafesimde Ak Güvercinim

Yıldızlarla dolu kubbelerim var gecelerimde;
Bir yanında ay durur,
Bir yanında Çoban Yıldızı,
Saraylarım var çamlardan sisli dağlarda,
Ulaklarım var gecekuşlarından,
Şarkıcılarım bülbüllerden.
Benim gibi bir varsıl sana neyini vermez ki; dersin?
Dile benden
Ne dilersin?

Dev olsam, sarayım Kaf Dağı ‘nın arkasına kurulu,
Demirden bir büyük kafesim olsa;
Kafesimde bir masum ak güvercinim,
Güvercinin içinde yedi canım olsa; her biri bir dev canı,
Yedisini birden kurbanlar ederim sana,
Sen bana bir
Baksana.

Ben sana gözkoymuş, gönül vermişim,
Bir periyi, bir meleği değil, seni sevmişim,
Adamışım sana tüm varlığımı gönül rahatlığıyla,
Canımı da veririm, ruhumu da, bedenimi de,
Şimdi kalkıp inkar mı edeyim?
Tanrım cömertlerden yaratmış
Beni de.

Boşuna mı süzüldü yanaklarıma bu gözyaşları
Ömrüm boyunca?
Boşuna mı ıslandı yanaklarım yalnız gecelerde?
Bir senin sevdan, bir senin özlemin için değil mi?
Değil mi bir senin ayrılığından?
Bir kral bıraktımı tahtını bir karasevda uğruna;
Hayır mı kalır
Krallığından?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 21-22/100)