Kafes Şiiri - Ahmet Nacar 2

burası geniştir baba
ölenlere yetecek kadar
ekmek de var su da
ve bir de ranzalar
dalımda müşfik bir güvercin
ihtiyar bir ağaç gibiyim
tenha yapraklarımda
fısıldıyor gazel havası
hasretimin sıcaklığında
filizlenir çekirdekler
avuçlarla yıldız toplarım
fecrin gözlerini sürmelerken
bana demişlerdir
bir zaman kanar kulağın
ve günlere ulaşırsın
saymakla bitmeyen
yolun bittiği yerdir
durduğum yer
ilk kez aynalar yalan söylüyor
içimde büyüyen isyan
yansımıyor gözlerime
ahmet nacar