Kafes
Nefes alamıyorum,
Sıkıyor gırtlağımı birisi,
Tutamıyorum ellerini, korkuyorum,
Ölmek mi acaba en iyisi,
Demir parmaklıklar var her yerde,
Ayağımda prangalar, elimde kelepçenin en delisi,
Anahtarlar orada görüyorum, uzanamıyorum,
Gelmiyor insanın içinden gidesi.
Hiç yaşamadığımdan mı nedir, korkuyorum özgürlükten,
Yok hiç insanın ellerindekini kaybedesi,
Halbuki farkında değiliz hiç birimiz,
Ellerimizdekidir bu dünyada insanın kafesi.
Kayıt Tarihi : 31.3.2017 09:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!