Kafes Şiiri - Necla Arpa Gülaçar

Gece ilmek ilmek
Ellerimin arasından kayıp giderken
Uyuyanları kıskanmak
Karanlığa küfretmek
Sabır dilemek
Hüzün şarkılarını bestelemek
Yaradan'dan bir lahza uyku dilenmek
Huzur dilencisi olduğumu anımsıyor
Ayrılıkların özlemlerin acısıyla kavruluyorum
Kavuşmaların hayal kırıklığını yaşamak.
Ruhlarını terketmiş bedenlerin peşinden koşmak.
Her gece ayrı bir düşünce batağında yüzleşmek.
Yakaza halinde adını sayıkladığım
Uyanıkken adını bilmediğim uyku katiilleri.
Her gece öldüğümü
Her sabah yeniden dirildiğimi
Hatırlatıyor urgan olan yastığım
Ranzam,saatin tik tak sesleri
Ölesiye tütün kokan ellerim
Kafeslenmiş yüreğim.
(N.A.G. Maziye Sevda)