Kafes Şiiri - Seyda Kesikoğlu

Mavi gökyüzü sadece bir dekor
Uçmak isteyene bu menzil zor
Çırpındıkça saplanırsın bu kafese
Sonunda derman kalmaz yeni bir nefese
Her yeni gün yeni bir parkur
Güneşin durmaz saatini her gün sen kur
Her geçen gün senin yeni rekorun
Bu rekoru geçmek değil tek sorun
Her gün yanında yeni rakipler var
O kadar çok rakibe bu arena dar
Sen onları boşuna yoketmeye çalışma
Rekabetin sahte mutluluğuna alışma
Zira boğucudur bu kafesin parmaklıkları
Senle beraber yutar tüm insanları
O insanlar ki kuşlara özenir
Kuş gibi özgürce uçup gitmeye heveslenir
Ama doğa bizi zincire vurmuş
Bu kafesi başımıza gardiyan koymuş
Yaşamak için muhtacız birbirimize
Çırpındıkça dolanır zincirler zincire
Sonunda bir kördüğüm olur kalırız
Bu kafesle bütünleşip beraber paslanırız
Acıkınca küf yeriz pas soluruz
Sonunda beraberce dev bir hurda oluruz
Birbirimizi tek tek yok edip
Bu kafese bir parmaklık da biz oluruz
Ben yaşayamam böyle büyük bir kafeste
Ben burdayım ama yemim nerde
Aramak zor bulmak imkansız
Açlığın bile unutulduğu bu hayvanat bahçesinde

(8 OCAK 2008 19:30)