Kafes Şiiri - Kardelen Yetiş

Bir sis yayılır
Gecenin orta yerine
Öyle ki,
Kimse görmek istemez öteki yüzünü.
Ellerim boşluğu yakalar,
Hayalimde bıraktığım her boşluk,
Hiç durmadan saçmalar.
Renksiz ve isimsiz bulutlarım,
Gökyüzümde dolanır.
Bazen yüreğime asıp gidersin kendini,
Bazen gözlerin beni gözlerimle aldatır.
Beni bulursun
Kayıp ‘ben’ler içinde,
Hiç aramadan.
Ne ayak sesin ürkütür
Ne de düzene uyup
Yarı yolda bırakır.
Hep gündüz gözüyle bakarsın bana
Tebessümüne gecenin şerri karışmaz,
Ama her hevesim kursağımda kalır.
Gecenin ortasına bir sis yayılır,
Kapısı açık kafeslerdir onlar
Pranga kaçağı saatler sonlanır.