Kafes Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

KAFES

Şuramda yani tam şuramda
Bir kuş kafesi olan sinemde
Bir yangın alev alev!
Bir volkan patlar
Sebebini uzun zamandır bilmiyorum
Söndürmek istiyorum
Söndüremiyorum
Su ateşi söndürürmüş
Söndürmediğine şahittim
İçim kanıyor
Kanda bir çeşit su değil mi?
Sönmez mi ateş?
Meğer sönmüyormuş
Şuramda diyorum şuramda
Başıma bela getiren şuramda
Tam iki göğsümün ortasında
Bir devrimci uyanmış
Bir türlü uyutamıyorum
Ne geldiyse başıma ondan geldi
bunu da biliyorum.
Şuramda işte şuramda
Yani toprak, su ve kandan oluşan
Şuramda
İki duvar gibi şuramda
Bir kabristana benzetiyorum
Ne çok ölü varmış içinde
Bağıra bağıra uyandırmak istiyorum
Döve döve içimden def etmek istiyorum.
Ama nafile
Ama boşuna
Şuramda yani şuramda
Ben orada kalbimde
Ölüyorum.