Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'Kendine yapılmasını istediğin hiçbir şeyi yapma!'... Bu temel öğreti içinde en çok özgürlük var...
İlk kural : 'Sınırsız özgürlük yok!.'... Kuralı kim belirleyecek o zaman?... İşte çetrefil de burada başlıyor zaten...
Kısıtlamaları daha çok 'sevgi' bahanesiyle yaparken kendi özgürlüğümüzü kullanırız, karşı tarafınkini yok ettiğimizi hiç düşünmeden, hattâ bazen bunun ne kadar doğru olduğunu yüksek sesle dillendirerek!......:))
Doğru/yanlış göreceliği ortak bir zemine hiçbir zaman oturamayacağına göre, bu serzenişler de her zaman sürecek demektir...
Bir hayat felsefesinin sorgulaması çok güçlü şiirde... 'insan' olmayı da 'sarsarak' irdeleyen bir bakış açısıyla...
Günün Şiiri seçkileri arasında farklılığıyla kendine has yeri alan düşündüren şiirinizi ve güçlü kaleminizi içtenlikle kutlarım Önder Bey...
Daha nicelerine...
Saygılarımla...
Tebrikler, nicelerine...
Umuttan yoksun olan yürekler özgürlüğün ne olduğunu unuturlar, kafesler onlar için yaşamın vazgeçilmezi... Oysa mavinin yedi tonu ve hürriyet bir yaşam felsefesi... olmazsa olmazı...
Filistin'de çocukların kafese konması ve yaşananlar özgürlüğün nice kutlu bir değer oluşunun kanıtı... Bunu ancak çocuklarının önüne kafes konduğunda anlar bazıları... Beş yaşında bir çocuğun ağzındaki emziğiyle İsrail askerine taş atışı kendi çocuklarının o kafeslere konmaması adına yurtsuz kalmamaları adına verilen mücadele anlatır özgürlüğün değerini...
Güne düşmeyi hak eden şiiri ve kaleminizi Kutluyorum Önder bey...
Şiiri güne taşıyan seçki kuruluna teşekkür ve Saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta