Kafası Olmayan Bebek Şiiri - Hakan Köse

Tüm dünyada her gün binlerce bebek hayata gözlerini açarken ve anne babaları sevinçlerinden uçarken, Filistin'de bir takım insanlar bebeklerin kafalarını koparacak kadar insanlığın dışına çıktılar... Söylemezsem çatlarım:
İnsanlar!
İyiye gitmiyoruz ve gün geçtikçe bozuluyoruz!
Kimse insanlık nâmına vahşete dur demeyecek mi? Bu konuda bizim gibi söze hükmettiğini düşünenlerin iki çift lafı olmayacak mı?

Kafası olmayan bebeğim ben
Kafası olmayan bebek mi olur?
Ne bileyim, bilecek kadar değilken
Birden bire geldiler iki melek
Ve kollarımdan tutup götürdüler
Hiç bir şey anlamadım
Daha süt emecektim annemden
Anlayacak yaşa gelmemiştim
Kollarımdan tuttular iki melek
Gel dediler, Halil'e(*) gideceğiz
Daha ben sütümü emecektim
Tutup kolumdan götürdüler...

Kafası olmayan bebeğim ben
Ne kan bilirim ne de ölmek
Annemi bilirdim sıcacık sütünden
Büyürken sevinçle başka bebekler
Neden benim kafam yok bilmem
Tek bildiğim iki güzel melek
Halil'e gideceğiz dediler
Geldik ama burda annem yok
Zaten babam da yoktu ben varken
Ama geleceklermiş, öyle dediler
Şimdi bana düşen onları beklemek

(*) Henüz günahsızken ölen bebeklerin Cennet'te
Allah'ın 'Halil'im' (dostum) diye hitab ettiği Hz. İbrahim'in
Etrafında toplanacağına dair hadis-i şerifler vardır.