Kafamda düşen biri var

Kapıdan çıktım sokaklardayım
Bazen parlayan bazen sönen bir yıldız gibi duran o lambanın altında
Sigaramı yaktım
Her umudun yanışı gibi zehirlendiğim o dumanın altında

Kulaklığımı taktım
Artık sadece müziğin o buruk keman sesinin altında
Yürümeye başladım
Yıldızların, Ay'ın ve o evsizin çatısı olan gökyüzünün altında

Gökyüzü öyle sen ne kötülükler gördün
Bir aşkın doğuşundan bir sevdanın bitişine kadar herşey oldu senin altında
Yürümeye devam ediyorum
Güneş daha henüz doğmamış olmasına rağmen emekçi osman bakkal kepenklerin altında

Koşuşturuyor insanlar kimisi işe yetişmeye çalışıyor kimisi okula..
Ben ise huzura yetişmeye çalışıyorum o yaşlı dünyanın üstünde
Yetişemiyorum artık, hayat maratonunda tıkandım galiba
Herkesin canla başla mücadele ettiği bir karış için savaşlar canlar verilmiş toprağın üstünde
Geri kalan herşeyin altında kalırcasına

Yüz hatlarım belirginleşiyor kırışıklıklar artmaya saçlar dökülmeye gözler görmemeye başlıyor
Bir adım daha atıyorum, ölüme bir adım daha
Odalar beni sıkıştırıyor pencereden görünen gökyüzü dar geliyor
Saat kaç olursa olsun çıkıyorum ve atıyorum kendimi dışarı.

Ve gökyüzüne baktığımda kapkaranlık gökyüzünde siman beliriyor
O güzel yüzün beliriyor huzur kaplıyor içimi
Dalıp gidiyorum hayaline sonsuzluklara
Koluma ilk girişin yüzüme ilk gülüşün aklıma geliyor çıkamıyorum o hatıralardan

Derken birden bir korna sesi o güzel hayaller iğrenç bir sesle darmadağın oluyor
İnsanlık artık teknoloji adı altında makineleşip birer robot oluyor
O yolu reddedip karşı gelenler ise benim gibi huzuru ararken kayboluyor..