Kafam Öyle Karışık Ki Şiiri - Şeref Ayazgün

Kafam öyle karışık ki,
Her gördüğüme kin besliyorum.
Yüreğim gitmelere öyle alışık ki,
Her geleni gidecek zannediyorum.
Çok güzel aşklar, sevgiler yaşadım ama,
Nedense hep ben kaybediyorum.
Hep benden gidiyorlar, üzülüyorum.
Bendemi bir şey var diye,
Hep düşünüyorum.
Hiç incitmek istemedim sevdiklerimi,
Kıyamadım, kızamadım hiçbir zaman
Giderken gördüm, değer verdiklerimi
Bir veda etmeden gittiler,
Hiç bir hatıra bırakmadan.
Bir gün yüzüm güler mi benimde,
Büyük bir sevgi, sonsuza kadar durur mu yüreğimde
Sever mi beni her şeyimle,
Kusurlarımla, Hatalarımla
Ve var olan tüm alışkanlıklarımla.
Değer verir mi acaba,
Kıymet bilir mi?
Canım deyip sarılır, öper mi?
Hiç mutlu olmadım, hep yandı canım.
Seni seviyorum dan çok,
Duyduğum laf dır Ayrılalım.(Ayrılacağım)
Hasretim şimdi mutluluğa,
Hasretim güzel zamanlara,
Artık yüzüm gülsün istiyorum.
Biri beni gerçekten sevsin diyorum,
Mutlu günler gelecek diye,
Bi umutla hep bekliyorum.