çocukluğumda
İskenderun’a aşıktım ben
kelime kelime ezberlemiştim
tabelaları
çocukluğum
umutsuz senfoniler bestelerken
o delikanlılıkta
o köhne lisenin aşk yolunda
kurtuluştu benim için
o kitapların öğrettikleri
sığınmıştım her aşık gibi
kader sazımın dualı tellerine
çok zor bir hoyrat yarıştı hayatım
bir deli mavi bir düş görünce
Ankara’da
sabahlar gülümsemeye başladı
yüreğime
sonra
zamana rastladım
bir karanlık sokakta
için için ağlıyordu
neyin var dedim sırtını sıvazlayarak
hiç dedi
hüzünlendim sadece
aldırma olur böyle şeyler
kafam biraz leylada
Kayıt Tarihi : 20.9.2016 10:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!