Kafa Tutuyorum Sömürüye Şiiri - Zafer Aydaş

yağmurları seviyoruz beraberce
beraberce nice dertler ve neşeler
çerçeveleşti ufacık mazimizde

geceye dolanır aya küser
ve üzerdik hasreti saatlerce

neymiş bizi katıp poyrazına
haritalar eşiğinde
kucak kucağa sevişme tadında
ıssız aydınlıklarda
öylece aşka adayan

dilber
sen o gözleri dünyayı niteleyen
aşkı niteleyen
mutluluğu kolayca
hem de bir gülüş kadar sıcakça
avuçlarıma veren
bir hayatı hayalleyip
gül bahçelerine inat
fesleğen fesleğen kokladığımız
gürültüye nalet okumuş
usumuzla usluluğumuzla bakışırdık

saçların neden bağlıydı
ve ben neden bağlıydım sana
saçların mıydım ben
yoksa avuçların mı
çoçuksu çoçuksu

dalgan vururdu kıyılarıma
üzülüverdin mi
dalgalar gibi çekilirdi
kanım damarlarımdan
niye üzerdim seni
sevmediğimden mi
böyle miydi ayı kovmuş gecelerde
yatamama sebebin

yok yok esmerim
seni seviyorum
hem de bildiğin gibi
hem de çok sözcüğüne sığdıramayacağın kadar çok
hem de tüm AMERİKALARA
kafa tutacak kadar çok
seviyorum