Kafa Tutuyorum Sana

Gün aydı yine karanlığın üstünden,
Bir sabaha daha erdik ölmeden,
Ne çileliymişsin be hayat,
Bezdim canımdan daha otuzuma gelmeden.

Bir huzur aradım topraklarında,
Çok mu gördün bana,
Sen ateş misin be hayat,
Erittin gençliğimi kaynayan tavada.

Nerden geldim sana,
Neden yedi o meyveyi Âdem ile Havva,
Ne kadar uzaklaşsam isyandan,
O kadar doluyor yüreğim isyanla.

Bir gülmedi yüzüm bu kahpe dünyada,
Ömrüm geçiyor her gece ağlamakla,
Tüm tebessümlerim yalan,
Sen güldüğüme bakma.

Eh be kavanoz dipli dünya,
Hakka ten yuvarlaksın sen,
Ne zaman ellerimi kaldırsam Mevlana,
Yuvarlanıp Rükûumu bozuyorsun sen.

O kadar yürekliydim ki ben,
O kadar çocuksu,
Çocukluğumu salıncakta bırakıp,
Gençliğimi parklarda harcıyorsun sen.

Sanadır isyanım hayat,
İstersen gülme yüzüme bir daha,
San ki güldün ya,
İsyanım sanadır hayat,
Kafa tutuyorum sana.

Hadi savur rüzgârların da külümü,
Tokat gibi çarp yüzüme ihanetini,
Elinden geleni ardına koyma,
Biz saygı duymayız misafire böyle davranana.

Ben sende misafir değimliyim hayat,
Neden bir tabak çorbayı çok görürsün bana,
Birde ekmeğimi çalıyorsun utanmadan,
İşte karşındayım artık, durma sık kafama.

Ey kavanoz dipli dünya,
İşte kafa tutuyorum sana,
Bütün hayatımı söndürsen de,
Eğilmeyeceğim karşında.

Güleceğim, oynayacağım,
Eğleneceğim yüreğimde kor olsan da,
Sen asık suratlar savursan da odama,
Ben tebessümler saçacağım etrafa.

Sana yenilmeyeceğim hayat,
Bükemeyeceksin bileğimi,
Ne kadar büyük olsan da,
Yuvarlağını oynayacağım şükrü Saraçoğlu’nda.

Bir gün gideceğim senden,
Bir daha gelmeyecek kadar uzaklara,
Sen bir sınavsan hayat,
Bende o sınavı geçeceğim ula.

Seni misketim yapacağım hayat,
Dağıtacağım çocuklara,
Seni kendi şekline uydurup,
Sana kendin oldurup, atacağım sarhoşlara.

İşte hayat, karşındayım,
Kafa tutuyorum sana,
İşte yemin olsun, seni kadınım yapıp,
Hasret bırakacağım nikâha.