Kafa Tutma İbiram Şiiri - Erhan Baran

Kafa Tutma İbiram

Sonbahar rüzgarlarına takılıp gittin
Dağları inleten ses karıştı toprağa
Herkes ağladı sen sadece seyrettin
Bize acımadıysan acımadın mı Sandağa

On altı buçuk geyik efsane oldu
Ağladı Başvacık, ağladı dumanlı dağlar
Seksen yedi yıllık çınar nasıl da soldu
Ağlar gözlerim durmadan ağlar

Meleşir sürüler başı çobansız
İnliyor yer gök ıslıklarla, çığlıklarla
Gözün aydın Ay Dede, sözüm yalansız
Geliyor dostun yağmurlarla, rüzgarlarla

Omzuna astı dolma tüfeğini
Tavşanlarla koştu, kekliklerle uçtu
İddia hırsı sarmıştı yüreğini
Azrail’den başkasına kafa tuttu

Yiğitler tükenmez de eksilir ancak
Dağlar kendine bir yiğit bulsun
Sonsuza dek yanacak bu köhne ocak
Kafa tutma İbiram, mekanın cennet olsun