Kaf Dağında Bir Güzel Kız

Masal içinde masal,
O öyle bir matitas ki,
Has bir haspadır hayale dalan,
Maniki tevatürüyle kalaylanır bakır tas,
Ak pak olur o kalayla her isli hayat,
Fakat Mavritos usta,
Yavandır ekmek,
Yağdır akışkan sıvı,
Asal sayılar diyarında Pitagorca bir eylem,
Söylenir vaktin en kırılgan yerinde,
Susulur artık enginde felasife atı kişnediğinde…
Yani demem o ki ağalar;
Kaf Dağında bir güzel kız el eder bana,
Atmayın bu iddiami yabana ha,
Ya bu sabaha ya akşama düğünüm var masalda.
Okuntum bu şiirdir hasından,
Bir yabanıl derviş akpak abasından,
Buram buram sevda tüter,
Öttü, öter şimdi o kuş-u anka,
Sulu sepken aşk ile…
***
Bursa bıçaklarıyla bu masala,
En olmadık yerinden doğranır şiirin ruhu,
Kişner haralarda mısraların dorusu,
Doğrusu; kör bir kuyuya düşmüşse izan,
Asla çıkamaz koca ayaklı o kadana,
Ve pır pır eder uçamaz onu kurtaracak pire,
“O pire nire, kadanayı kurtaracak kahraman nire? ”
***
Öyle deme ey masalcı,
Yani bilgeler diyarında bilir bilmez konuşma,
İşte masal ve işte, önünde bir altın kapı,
Ve Kaf Dağında bir güzel kız,
Yıldız yıldız ağlamaya meftun tahtında,
Bahtında ben, ayarında sen olsanda,
Aman deyim, yanaşma sakın ona,
Bir derim, demem bir daha,
Her sabaha bir güneş,
Her kıza bir eş düşer!
Der ki Mavritos diye bir sahte bilge:
“Her kapıyı açan çilingir olmaz…”
Doymakla dolmaz kalaylı tas,
Yani yarısı boş kalır siyah beyaz rüyanın,
Bir yanın Kaf ise senin,
Diğer yanın Asaf-ı Kenan’dır.
Haydi kandır kalbini ey Mavritos…
Kaf Dağında bir güzel kız,
Gözleri yıldız…
Masal masal bir matitas ki,
Has bir haspadır hayale dalan,
Yer yalan, dağ yalan, bulut yalan…
Bırak martavalı Mavritos usta!
Zira sana asla inanmam!
***