kaf dağında bir ceylan
ürkek gözlerle bana bakıyordu.
kaf dağında bir ceylan
nefesini yüreğimde soluyordu.
kaf dağında bir ceylan
derdini kardelene yanıyordu.
davudi bir eda ile karşıdan
ıstırap türküsü söylüyordu.
kaf dağında bir ceylan
ankakuşundan bir tüy almaya gidiyordu.
hiç üşümezdi kardan-buzdan
alevi karları terletiyordu.
kaf dağında bir ceylan
suda yanan aksini izliyordu.
her ah çekişinde ceylanın,
gönlüm alevinde yanmak istityordu.
kaf dağında bir ceylan
gönlüm 'yakından görsem onu' diyordu.
yetişemedim kaçtı oradan
beni avcı sanıyordu.
Kayıt Tarihi : 1.8.2008 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)