Kaf Dağı Oldu Şiiri - Eyup Şahan

Kaf Dağı Oldu

Güzel diye kondum servide dala,
Bir avcının oku vuruyor beni.
Çıkınca bu gönül sevda da yola,
Dallar yapraklara soruyor beni.

Gün batımı gördüm sallandı beden,
Servide bir daldır sevdalı eden,
Cefayı çekiyor gönlünü güden,
Halden anlamaz yâr yoruyor beni.

Gönül verdim diye Kaf Dağı oldu,
Aşmaya mecal yok ümidim soldu,
Dizde dermen bitti emrazı buldu,
Toz edip rüzgâra veriyor beni.

Uzandım ermiyor ellerim güle,
Hep diken değiyor uzanan ele,
Okşayıp yaprağı ayırsam bile,
Gülüm bahçesinden sürüyor beni.

Gönül anlamıyor ben nasıl edem,
Bu gönül elinden nereye gidem?
Eyüp’te bir kuldur dert yükü âdem,
Sevdayı bilenler görüyor beni.

Eyüp Şahan
Ankara 23.5.2011