Kaf Dağı Şiiri - Hikmet Durkut

Şu Kaf Dağı çokta yüksek değilmiş
Yedi Şubat günü bin defa çıktım
Pek dik diyorlar ya inan eğilmiş
Tepeden aşağı su gibi aktım.

Bir başka alemdi başka diyardı
Ruhumu tarifsiz duygular sardı
Çok masum pek ürkek bir hali vardı
Güldükçe gül açtı ben ona baktım.

Yüzü belli ayla aynı biçimde
Zorlanırım ne söylesem seçimde
Küllenmiş duygular vardı içimde
Savurup külleri yeniden yaktım.

Sandımki ayağım kesildi yerden
Ellerim elini tutmuyor terden
Ruhuma titreme girdiki birden
O hali resmedip kalbime taktım.

Yıllar sonra depreşen bu yarayı
Yeniden yapıldı gönül sarayı
Oanda felekle yaptım arayı
Geçmişin önüne bir perde çektim.

Kırkından sonrası derler ya hayat
Hikmet kaf dağına yaptı seyahat
Bana bir şey söyle dedi nihayet
Utandım başımı önüme yıktım.