Kaf Dağı Şiiri - Mehmet Gündoğdu

Kaf dağı

derdim kaf dağını aşmış
feleğın ve teptilim şaşmış
gönül bir kütüye düşmüş
yar yürek yarası açmış

mejnuna çevirdi beni
çılğınım onu göreli
iflah olmam mejnunum deli
yandım gönül vereli

bilmem nerelere gitsen
bu yanğını nasıl sündürsem
ah bir kere görsem
kollarında ölsem

gönlüm kaldı dudu dilinde
arzumanım kaldı ince belinde
neden durmadın sözünde
cok gidiyor gücüme