Kadirsize kaldı dünya.

Yıllarca söyledigim cümlelerin kalmadı ehemmiyeti,
Derin bir kuyudayım arşa değdi azameti,
Öğrendim bildim herkesin var bir marifeti,
Şereften yoksunmuş kulun ta kendisi.

Zülüm gördüm ses ettim zalim dediler,
Olmadık sıfatları bana eş eylediler,
Kalbimi açıp sofralarında meze ettiler,
Pazarda beş kuruş etmezmiş Âdem oglunun ta kendisi.

Medet diyene el verdim kullanıp attı köşeye,
Çöllerde rahmet olduğum hainlikle başladı söze,
Kimseleri istemem bu saatten sonra eşiğimde,
Tabiatında haysiyet yokmuş insanın ta kendisi.

Ne diyelim sözler aşikar oldu bir kere,
Haddini hududunu aştı bir kere,
Sana en büyük nasihatım gel beni dinle,
Nankörlük çanını tak; gez dolaş bundan böyle.