Kadirli’nin Gençleri Şiiri - Abbas Paksoy

On parmağında, on marifet olur.
Kendi ekmeğini, el’iyle bulur.
Birer de iş’leri, olsaydı nolur.
Çalışırdı, Kadirli’nin gençleri.

Kalplerinde olmaz, bir zerre hile.
Aşk’larını, getiremezler dile.
Evlenirlerse, biter bütün çile.
Garibandır, Kadirli’nin gençleri.

Aşk’ını alırsa, serden geçerler.
Yârinin el’inden, zehir içerler.
Kefen’lerini, el’iyle biçerler.
Kanun olur, Kadirli’nin gençleri.

Sevdiğinin, koynundan çıkmazlar.
Göz’ünü kaldırıp, gül’e bakmazlar.
Kurulu yuva’larını, yıkmazlar.
Sadık olur, Kadirli’nin gençleri.

Kendiceği de, birazcık sakarsa.
Sevdiceği de, söz’ünü yıkarsa.
Biraz da, alkol tadına bakarsa,
Kral olur, Kadirli’nin gençleri.

Şimdilik moda, kız’ların sarı’sı,
Esmer’lerse, gönüllerin yarı’sı,
Tüm kız’lar petek, gençler de arı’sı.
Polen arar, Kadirli’nin gençleri.

Yiğidi gösteren, göz ile kaş’tır.
Kalbin ateş’i, göz’den akan yaş’tır.
Paksoy’um, müjde’yi tezce ulaştır.
Haber bekler, Kadirli’nin gençleri.