Kadirli'de Maraşlılar Mahallesi

murtluk tepesinin
eteklerinde sayılır
kiracı oldum oraya
çok ağır hastalık günleri geçirdim
ama ölmedim
basit bir evdi ama şirin
ben kendi arabama
hergün biner giderdim
ama arabamı park ettiğim yerdeki
bir bakşa araba
hiç kımıldamazdı yerinden
aylar geçer bir kımıltı yok
bu ukde oldu bana
birgün sorarım dedim
günler akıp gide dursun
bir gün evin önüne
römorklardan fıstık çuvalları
boşaltıldı yerlere
kabuğunu çıkarıyorlar fıstığın
tarlaya içi ekilirmiş meğer
tüccarlar az bir paraya
kırdırırlarmış fukaraya
bu işler de bittikten sonra birgün
bir çay içelim dedi
Nebahat abla
Ahmet emmi de var tabi
yedik içtik konuştuk
ev sahibimiz ile
sıra arabaya geldi
yahu Ahmet Emmi dedim
evin önünde bir araba var
hiçbir yere gitmiyor
kimin o araba? dedim
bizim dedi ahmet emmi
senede iki defa biniyoruz
bir yaylaya giderken
bir de yayladan gelirken
ben bu çok derin
fakirlik uçurumunu anladım
insanlarının halini anladım
demek evinin önünde araban olacak da
senede iki defa bineceksin
birşey daha öğretti
bana Ahmet Emmi
Göksun taraflarında mı ne
bir yol açıyorlarmış dağda
dozer mozer her ne ise
bir şantiye yani
elinde silahı ile
yatan mı oturan mı
bir şehit bulmuşlar toprağın içinde
alamamışlar silahını elinden
şehre haber vermişler
müftü ile jandarma komutanı
o mahalle gelmiş
komutan silahını bırakmayan şehide:
"Yavrum görev tamam" demiş
bırakmış ellerinde silahını şehit
buna buraya bir türbe
yapalım diyenler olmuş
"Allah ona vereceğini vermiş"
demiş hazirun
işte bizimkiler böyle
herkes ta avustralyadan gelir
ecdadının ruhu için
biz sadece gömeriz
bir taşı bile yoktur şimdi
Allah bilir
hele Ahmet Emmi öldüyse
ve diğer görenler
bu iş bitti
diksene adamın başına
yazsana
burada bir şehit yatıyor diye taşına
yaz ki memleketin her köşesi
bir iman galeyanı ola
Ey Dîn-ü Devlet Mülk-ü Millet için
can veren kahramanlar
Ruhunuz Şad Olsun
3 Haziran 2014