Kadırga... Şiiri - Gonca Çavdar

Kadırga’ da öğrenciyiz biz,
Alosumuz, müdürümüz
Yarıaçık cezaevi
Gardiyanlar kapıda bekler...

Bir giren pişman, bir de girmeyen
Bir giren çıkamaz dışarı,
Çıkanda giremez içeri, kalır dışarıda
Kadırga kapalı cezaevi...

Sabah giriş talim başlar,
Defalarca rahat hazır ol
Ali Osman başta, mikrofon elinde
Olmadı baştan ruh gibisiniz...

Kiriş çıkar, gaza getirir milleti,
“Gençler! ” dedi mi, herkes çakı gibi,
İstiklal marşını ezberlemiş,
Türk sanat müziği gibi...

Kemal çıkar sigaralar fora,
Herkes titrer karşısında,
Milletvekili olsa iyi iş yapar da,
Cezaevinde imamlıkta kaldı...

Kukuş çıkar mikrofona boyu yetmez,
Yükselmek için kitap koyar ayağının altına
Aklı sıra otorite kurar,
Onu gören gümüşlerini saklar...

Bana der baş belası,
Gümüşlerimi alamaz bir türlü,
Bir kez aldı pişman oldu,
Bir daha düşünmedi bile...

Gülnaz sakin başlar konuşmaya
Kızlar eteklerini uzatmaya başlar onu görünce
Saçlar toplanır, çoraplar giyilir
Oksijenle açılmış saçlar tekrar boyanır...

Müdürümüz başka bir alem,
Çıktı mı inmez kürsüden,
İlk lafı para, son lafı para
İnerken ağzında besmele para...

Mustafa’ mız var çıkar kürsüye bekler
Elinde mikrofon öğrencileri izler,
Herkes sustuğu zaman talime başlar
İyi dersler diyerek iner kürsüden...

Bunlar kadırga cezaevinin gardiyanları,
Hergün biri dikilir kapıda
Eğer merak ederseniz
Adresimiz “ Kadırga! ”

(1996)