neydi sebebi gömleğimde
zamansız patlak veren bu sızının
hiç ummazdım böyle bir sabahı
hiç ummazdım böyle bir yarını
çıkıp gelen bir telaşı ansızın
her şey eskisinden daha güzel olacak!
kuşlar daha özgür,
çocuklar daha güzel,
çiçekler pirüpak
ve tüm cellatlar ölü!
sana açılıyor bir kapı
tüm kötüler iyi oluveriyor
bitiyor başladı dediğin yerde bir mevsim
apar topar sen
Çıktıysak balığın karnından, kuyudan
Yakmıyor ise ateş
Ne mucizedir
mayın tarlasındaki papatyayı
cellatlar koparıpta atmasın
sen bilmediğim bir coğrafyasın
adıma yabancı tüm sokakların
hiç umudumuz da yokmuş gibi
hiçbir şeyimiz yok
yoktan var oluyoruz senle ben
bir cümlenin yapı taşında
bir duvar yazısında
aynı masaya baş koyuyoruz
güneş düşmüyorsa sabahın ilk ışıklarıyla avucuna
senden önce uyanıyorsa şu bahar
yani az veya çok yabancılaşıyorsak ilkbaharla
yüzünü dönmüşse Ay
cennet bahçesinin kanayan yarasına
bana güzel çocuklar doğur
bağır bana
ocaktaki çorbayı yak
ütünün fişini çekmeyi unut
bana kitaplar oku
bir caddede akıyor çocukluğum
yaşım altı
ağustos ayında şemsiyeler
kasetler
birbirine benziyor duygular
çünkü böyle bitiyor her kitap
böyle varıyoruz karanlığa
ışıktan da önce, bir hiçtik önce
seni incelikler incitebilir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!