Orda kimse varmı acaba?
İçinde çocuksu masum gülücükler olan
Yaşamı seviç ve mutlulularla geçmiş.
Üzülmüş vede üzmüş.
Orda kimse varmı acaba?
İnsanlar tanımış...
Ağlama Yavrum
Bir adam var sokaklar arasında
Dikmiş gözlerini uzağa bakmakta
Bitmek bilmeyen sokaklarda
Hissediyor bir çocuk ağlamakta
Mübarek ellerine hiç oje değmemişti.
Hem parlatıcıda görmemiştir.
Tırnakları,
Tırnaklarıyla kazıdığı hayat nedeniyle hep güçlüdür.
Çatlak dudakları ile...
Yüzünde yılların izi ile...
Dostluk ve teslimiyet
Tek olmak sefillik gibidir insanı kahreder.
Ayrılıksa hicranlıdır hüzünlü acılar verir.
Kucaklamıyorsa eğer ayrılanları dostlar.
İnsan insan olursa hayat ona ram olur.
Adam adam olursa gönül ona can olur.
Eğri ne kadar çok olursa doğru göze batar.
Öyle ki dikkat çeker gönül ister canan olur.
Elbistanbuli
Ey Yar
Arkamda geçirdiğim nice yıllar.
Ümit, özlem, hasret dolu duygular.
Ümit edilen özlenen nice olaylar.
Giderim...
Gözümde yaş giderim...
Yüreğim hurda haş giderim...
Savursun hayat har vurup harman derim...
Seni tarihe gömer giderim...
Yüzümde tane tane kabarcıklar olacak bilirim...
İsterim
Başımı sokacak var bir yerim.
Öyle ki derin mi derin.
İçine girerim içim çok serin.
Ben seni öyle ki çok isterim.
İsyan
İsyan zamanlarında...
Yada zaman isyanları doğurduğunda...
Biliyorum Ya Rab caiz değil isyan ama...
Ben değilim isyan eden...
İzin Kalır
Öyle ağır bir yüktür ki kahır.
Nerde kimde bulunursa izi kalır.
Kederlenme, dertlenme, rahat ol bağır!
Bende öyle bir sen varki izin kalır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!